-
1 zakonny
прил.• монастырский• монашеский• набожный• религиозный* * *монашеский, иноческий, орденскийlegalny, prawny, prawomocny, prawowity, ustawowy законный* * *zakonn|y\zakonnyi орденский (монашеский);śluby \zakonnye монашеский обет; braciszek \zakonny монах
* * *о́рденский ( монашеский)śluby zakonne — мона́шеский обе́т
braciszek zakonny — мона́х
-
2 ślub
сущ.• брак• бракосочетание• женитьба• замужество• зарок• клятва• марьяж• обет• свадьба• супружество* * *♂, Р. \ślubu 1. брак, бракосочетание ň;\ślub cywilny гражданский брак; \ślub kościelny церковный брак, венчание; wziąć \ślub вступить в брак; обвенчаться (w kościele itp.);
2. обет, клятва ž;\śluby klasztorne (zakonne) церк. монашеский обет+2. ślubowanie, przysięga
* * *м, P ślubu1) брак, бракосочета́ние nślub cywilny — гражда́нский брак
ślub kościelny — церко́вный брак, венча́ние
wziąć ślub — вступи́ть в брак; обвенча́ться (w kościele itp.)
2) обе́т, кля́тва żśluby klasztorne (zakonne) — церк. мона́шеский обе́т
Syn:ślubowanie, przysięga 2)
См. также в других словарях:
zakonny — zakonnynni «dotyczący zakonu, właściwy zakonowi, odnoszący się do zakonnic lub zakonników» Reguła zakonna. Śluby zakonne. Habit zakonny. Cela zakonna. ∆ Siostry zakonne, bracia zakonni «zakonnice, zakonnicy» … Słownik języka polskiego
Несецкий, Каспер — Каспер Несецкий польск. Kasper Niesiecki Род деятельности: генеолог, геральдист, писатель, теолог Дата рождения … Википедия
ślub — m IV, D. u, Ms. ślubbie; lm M. y 1. «zawarcie związku małżeńskiego przed urzędnikiem stanu cywilnego lub przed duchownym danego obrządku» Ślub cywilny. Ślub kościelny. Uroczysty ślub. Akt, metryka ślubu. Świadek ślubu. Termin, rocznica ślubu … Słownik języka polskiego
kongregacja — ż I, DCMs. kongregacjacji; lm D. kongregacjacji (kongregacjacyj) 1. rel. «zgromadzenie zakonne, w którym składa się tylko śluby proste (nieuroczyste)» 2. rel. «urząd przy kurii rzymskiej» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
zgromadzenie — n I 1. rzecz. od zgromadzić. 2. lm D. zgromadzenieeń «zebranie, posiedzenie, sesja» Zgromadzenie publiczne. Zgromadzenie spółdzielni. Uczestniczyć w zgromadzeniu. ∆ Walne zgromadzenie «ogólne zebranie wszystkich członków danej organizacji, danego … Słownik języka polskiego
kongregacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. kongregacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}rel. {{/stl 8}}{{stl 7}} w Kościele katolickim: zgromadzenie zakonne, zatwierdzone przez papieża, w którym członkowie składają… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgromadzenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zgromadzić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zgromadzenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zgromadzenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
